Czym jest nowe życie? (Efezjan 2,5)

 i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. 

Wszystko na naszej planecie ma swój koniec. Rzeczy materialne niszczeją i rdzewieją a żywe istoty umierają. Ten i kolejny werset wskazuje jednak na to, w jaki sposób Bóg zaradził śmierci. Znaczenie zmartwychwstania Chrystusa przekracza wszelkie wyobrażenie.

Paweł rozpoczyna swój wywód od podsumowania poprzednich wersetów. Stanowczo daje do zrozumienia, że ​​wierzący Efezjanie wcześniej byli umarli. Odnosząc się oczywiście do ich stanu duchowego, nie fizycznej śmierci. Śmierć oznacza oddzielenie, a chrześcijanie w Efezie byli oddzieleni od Boga z powodu grzechu.

Czego zatem dokonał Bóg? Mógł zostawić  wszystko w takim stanie, jak było, jednak zaczął działać, aby odwrócić skutki katastrofy, do której doszło. Paweł objawia istotę przesłania chrześcijańskiego, pisząc, że Bóg „przywrócił nas do życia”.

O czym tak naprawdę mówi? Odnosi się do życia duchowego, ale o co w tym wszystkim chodzi. Przede wszystkim przywrócona zostaje relacja wierzącego z Bogiem. Tam, gdzie była rozłąka i zerwanie relacji, obecnie pojawia się pojednanie i przyjaźń. Ale to nie wszystko, jest coś więcej – nowa jakość życia. Duch Święty obdarza wierzącego siłą, mądrością i wszystkim, co jest potrzebne do życia miłego Bogu (z czego chrześcijanie nieczęsto korzystają w przeciwnościach, choć ta pomoc Boża jest zawsze dostępna, gdyby tylko zechcieli).

Pewnie pamiętamy o tym, że Jezus twierdził, że jest życiem i daje je. Powiedział też, że człowiek musi być „narodzony na nowo”, co nie oznacza nic innego ponad to, że nasze duchowe życie wymaga odnowienia. Właśnie o tym mówi Paul. Biblia nigdy nie przedstawia zbawienia jako czegoś, co dostępne jest dopiero po śmierci – przeciwnie, jest to obietnica duchowego odrodzenia za życia. Zbawienie dotyczy zarówno teraźniejszego życia jak wieczności.

Niestety, chrześcijanie zwykle nie są w stanie w pełni skorzystać z tej nowej jakości podczas ziemskiego życia. Powodów jest wiele (szatan, nasze grzeszne skłonności i światowe filozofie, by wymienić tylko kilka). Wszystkie one zmówiły się przeciwko prowadzeniu stylu życia zgodnego z Bogiem. Jednak podobnie, jak roślina potrzebuje czasu, aby wyrosnąć z nasiona na duże drzewo, tak też ta nowa duchowa jakość stopniowo staje się coraz bardziej widoczna w życiu wierzącego. Po drodze czeka go wiele bojów do stoczenia, ale ostatecznie Bóg daje zwycięstwo.

Paweł przypomina Efezjanom, w jaki sposób otrzymali to nowe życie – dzięki łasce. Ponieważ w późniejszych wersetach opisze on to zagadnienie dokładniej, nie będziemy się obecnie przy tym dłużej zatrzymywać. Chciałabym tylko wspomnieć o jednym – Paweł posługuje się tu pewną konstrukcją gramatyczną, która odnosi się do czynności, która była wykonana w przeszłości, jednak jej konsekwencje mają wpływ na teraźniejszość. Brzmi to dokładnie: “przez łaskę zostaliście w pełni zbawieni w przeszłości, w skutek czego trwacie w stanie zbawienia aż do chwili obecnej” (1). Paweł wyraźnie mówi, że to zbawienie jest zarówno dokonane w przeszłości, jak też nierozerwalnie związane z teraźniejszością i trwa bez końca. Dzięki temu człowiek wierzący może czuć się bezpiecznie w relacji z Bogiem!

Rozpoczęłam to rozważanie pisząc, że na naszej planecie króluje śmierć. Jezus jednak daje nam życie. Przyjmijmy je całym sobą!

1. Wuest, K.S., Ephesians and Colossians in the Greek New Testament. Eerdmans Publishing Company, 1953, strona 66